Menu
Η ουλίτιδα είναι πάντα το πρώτο στάδιο της περιοδοντικής νόσου, γιατί η αρχική προσβολή από την μικροβιακή πλάκα αφορά τα ούλα.
Τα ούλα όταν είναι υγιή είναι σφικτά, στικτά με ομαλό σχήμα και έχουν ένα απαλό ροζ χρώμα. Όταν προσβάλλονται σαν αποτέλεσμα της συσσώρευσης μικροβιακής πλάκας, εμφανίζεται οίδημα ( πρήξιμο ), κοκκινίζουν και έχουν την τάση να αιμορραγούν. Αυτά όλα είναι σημάδια φλεγμονής, δηλαδή ουλίτιδας.
Παράγοντες που παίζουν ρόλο στην εξέλιξη και βαρύτητα της ουλίτιδας είναι πολλοί. Η παρουσία τρυγίας (πέτρας),
«ασβεστοποιημένης» δηλαδή μικροβιακής πλάκας είναι βασικός επιβαρυντικός παράγοντας.
Η συχνότητα και ο τρόπος βουρτσίσματος των δοντιών, η προδιάθεση του κάθε ατόμου, κακότεχνα σφραγίσματα και προσθετικές εργασίες κοντά στα ούλα, η εφηβεία και η
εγκυμοσύνη στις γυναίκες κ.α. έχουν επίσης ιδιαίτερη
σημασία.
Η Περιοδοντίτιδα στην ουσία αποτελεί εξέλιξη της ουλίτιδας. Η φλεγμονή των ούλων, αν δεν θεραπευτεί προσβάλλει προοδευτικά το σύνολο του περιοδοντίου, το κόκκαλο και τις ίνες του περιρρίζιου.
Τότε πλέον η νόσος καλείται περιοδοντίτιδα, φλεγμονή δηλαδή όλων των ιστών του περιοδοντίου. Το αποτέλεσμα είναι προοδευτικά το κόκαλο να απορροφάται και να υποχωρεί, οι ίνες του περιρριζίου και των ούλων να καταστρέφονται, η επιφάνεια της ρίζας του δοντιού να απογυμνώνεται και να μολύνεται.
Τα ούλα αποκολλώνται από την επιφάνεια της ρίζας και ανάμεσά τους σχηματίζεται ένα κενό, ο περιοδοντικός θύλακος. Τελικά τα δόντια εμφανίζουν κινητικότητα, μεταναστεύουν (φεύγουν από την θέση τους) και πέφτουν, ή αναγκάζεται να τα εξαγάγει ο οδοντίατρος. Αιμορραγία, εκροή πύου, άσχημη γεύση και κακοσμία είναι επίσης συμπτώματα της νόσου.
Η Περιοδοντίτιδα είναι η βασική αιτία υποχώρησης των ούλων, αφού καταστρέφει το σύνολο των περιοδοντικών ιστών. Υπάρχουν όμως πολλές περιπτώσεις, ειδικά σε νέα άτομα που η υποχώρηση δεν οφείλεται σε περιοδοντίτιδα.
Μπορεί να εμφανίζεται σε ένα ή περισσότερα δόντια και να έχει ποικίλλη βαρύτητα. Δύο είναι οι βασικές αιτίες της υποχώρησης, υφίζησης όπως λέμε των ούλων.
Η πρώτη είναι η ανατομική κατασκευή. Υποχώρηση των ούλων παρουσιάζεται κατά κύριο λόγο σε άτομα με αυτό που ονομάζουμε «λεπτό βιότυπο περιοδοντίου». Σε αυτή την περίπτωση, τα ούλα είναι ιδιαίτερα λεπτά σε πάχος, ενώ και το κόκαλο που βρίσκεται από μέσα, ανάμεσα στα ούλα και την ρίζα
του δοντιού είναι και αυτό πολύ λεπτό ή μπορεί και να λείπει τελείως.
Η δεύτερη αιτία είναι κατά κανόνα ο μηχανικός τραυματισμός των ούλων, συνήθως από κακή χρήση ή λανθασμένη επιλογή οδοντόβουρτσας. Άλλοι μηχανικοί παράγοντες μπορεί να είναι συνήθειες κάποιων ατόμων, η ορθοδοντική θεραπεία κ.α.
Όταν εμφανιστεί υφίζηση των ούλων, συνήθως στο σημείο αυτό συσσωρεύεται δευτερογενώς περισσότερη μικροβιακή πλάκα, με επακόλουθο τη φλεγμονή των ούλων. Αυτό καθιστά τα ούλα
περισσότερο ευάλωτα και κατά συνέπεια η υφίζηση επιδεινώνεται.
Η αντιμετώπιση των υφιζήσεων ξεκινάει πάντα ελέγχοντας τους παράγοντες τραυματισμού της περιοχής. Πάντοτε εκπαιδεύουμε τον ασθενή σε αποτελεσματικό βούρτσισμα της περιοχής χωρίς όμως να τραυματίζει τους ιστούς. Ακολουθεί η θεραπεία της φλεγμονής των ούλων, δηλαδή της ουλίτιδας αν υπάρχει Σε δεύτερο χρόνο, εφόσον χρειάζεται, γίνεται χειρουργική κάλυψη της υφίζησης.
Χειρουργική κάλυψης της απογυμνωμένης ρίζας ενδείκνυται στις ακόλουθες περιπτώσεις:
Υπάρχουν διάφορες τεχνικές για την κάλυψη της ρίζας και η επιλογή της κατάλληλης φυσικά εξαρτάται από την κάθε περίπτωση. Συνήθως εφαρμόζεται η εφαρμογή μοσχεύματος συνδετικού ιστού, όπου με λεπτή χειρουργική διαδικασία παίρνουμε λεπτό μόσχευμα από την υπερώα (ουρανίσκο)
του ασθενούς και στερεώνεται κατάλληλα πάνω στην απογυμνωμένη ρίζα.
Τα ούλα της περιοχής παρασκευάζονται ώστε να καλύψουν το μόσχευμα. Η παρακολούθηση και η τήρηση των οδηγιών στη συνέχεια εγγυώνται την σταθερότητα του αποτελέσματος.
