Menu
Το τέλος ενός κύκλου και η αρχή ενός νέου…
Η απώλεια ενός ή περισσοτέρων δοντιών είναι μία δυσάρεστη έως τραυματική εμπειρία. Παρ’ότι ο σκοπός του ιατρείου μας είναι η διατήρηση των δοντιών, σε κάποιες περιπτώσεις η εξαγωγή είναι ανα.
Η επόμενη μέρα όμως, είναι η αρχή της αποκατάστασης και ξεκινάει πάντα με την ίδια την εξαγωγή. Σήμερα γνωρίζουμε πως όσο περισσότερο “ήπια” και ευγενικά μεταχειριζόμαστε τους ιστούς, τόσο καλύτερη επούλωση θα έχουμε, λιγότερη ενόχληση ο ασθενής κ.τ.λ. και το πιο σημαντικό: μικρότερη καταστροφή- απορρόφηση του οστού της περιοχής και άρα ευκολότερη αντικατάσταση του δοντιού αργότερα.
Αν στη λέξη εξαγωγή συνειρμικά σκέφτεστε σωματική δύναμη και εργαλεία που παραπέμπουν σε συνεργείο, αφήστε μας να σας δείξουμε έννοιες όπως: Ανώδυνη οδοντιατρική, χειρουργική, περιοτόμος, διχοτόμηση και μικροχειρουργική, γιατί το ζητούμενο είναι ένα : Ο σεβασμός των ιστών .
“When we take something out, we should put something back in” Το φυσιολογικό μας δόντι περιβάλλεται από σκληρούς και μαλακούς ιστού, κόκκαλο, συνδετικό ιστό και ούλα. Γνωρίζουμε πως μετά την εξαγωγή, χωρίς αντιμετώπιση, ένα μεγάλο μέρος των ιστών αυτών χάνεται. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα δυσκολότερη τοποθέτηση εμφυτεύματος ή γέφυρας με χειρότερο αισθητικό αποτέλεσμα. Αυτή τη φυσιολογική διαδικασία μπορούμε να την επηρεάσουμε , τουλάχιστον εν μέρει. Οι τεχνικές διατήρησης της φατνιακής ακρολοφίας ή φατνίου (ΔΦΑ) συνίστανται στην τοποθέτηση κατάλληλου οστικού μοσχεύματος ως υλικού πλήρωσης, με κάλυψη της εισόδου του φατνίου. Κάλυψη μπορεί να γίνει είτε με μήτρα κολλαγόνου είτε με ένα ελεύθερο ουλικό μόσχευμα, δηλαδή κομμάτι ούλο του ίδιου του ασθενή που λαμβάνουμε από άλλη περιοχή, συνήθως την υπερώα. Ακολουθεί περίοδος αναμονής, 3-6 μηνών και ακολουθεί η τοποθέτηση εμφυτεύματος, συνήθως αρκετά εύκολα. Στο ιατρείο όμως χρησιμοποιούμε όλες τις παραπάνω τεχνικές, συνήθως σε συνδυασμό με την τεχνική του πλάσματος πλούσιου σε αυξητικούς παράγοντες (PRF) ( βλέπε κατηγορία PRF).
Η εμφυτευματολογία στις μέρες μας έχει αλλάξει δραστικά. Ενώ αρχικά το επίκεντρο ήταν το τεχνικό κομμάτι, περιμένοντας απλά το σώμα παθητικά να κάνει το έργο του και να επουλώσει , σήμερα μέσω νέων υλικών και τεχνικών, έχουμε στραφεί στην εμβιο-μηχανική των ιστών του στόματος, ώστε να προάγουμε το αποτέλεσμα που θέλουμε. Έτσι είμαστε σε θέση όχι μόνο να τοποθετούμε εμφυτεύματα σε περιοχές που δεν θα ήταν δυνατό, αλλά και να μειώσουμε τον χρόνο επούλωσης και την μετεγχειρητική ταλαιπωρία του ασθενούς.
Πληθώρα υλικών, όπως οστικά μοσχεύματα (υποκατάστατα οστού ), ειδικές μεμβράνες ακόμα και υποκατάστατα μαλακών ιστών υπάρχουν στις μέρες μας. Εκτός από τα παραπάνω, έχουμε σαφείς ενδείξεις πως η προσθήκη κάποιων βιολογικών ουσιών που λέγονται αυξητικοί παράγοντες και υπάρχουν φυσιολογικά στον οργανισμό, βελτιώνουν τη χρήση μοσχευμάτων, απλοποιούν τη διαδικασία, μειώνουν το χρόνο αναμονής και βελτιώνουν το τελικό αποτέλεσμα.
Τις ουσίες αυτές, μπορούμε να τις βρούμε έτοιμες στο εμπόριο πλέον, μπορούμε όμως να τις πάρουμε και από τον δικό μας οργανισμό. Εμείς στο ιατρείο μας χρησιμοποιούμε την τεχνική του αυτόλογου πλάσματος πλούσιου σε αυξητικούς παράγοντες (Plasma in Growth Factors PRGF). Η τεχνική αυή έχει πολλές εφαρμογές σε ολόκληρη την ιατρική, ιδιαίτερα στην χειρουργική, ορθοπεδική και δερματολογία. Στο στόμα πλέον, μόνη ή σε συνδυασμό με οστικά μοσχεύματα και μεμβράνες είναι πολύτιμο εργαλείο. Εμείς τη χρησιμοποιούμε εκτεταμένα για την τεχνική της διατήρησης της φατνιακής ακρολοφίας (ΔΦΑ) και στις περισσότερες οστικές αναπλάσεις τους εδάφους του ιγμορείου.
Αφού κάνουμε μικρή αιμοληψία από τον ασθενή μας ακριβώς πριν τη χειρουργική πράξη (όπως δίνουμε αίμα για μία εξέταση), το αίμα φυγοκεντρείται γιο 8 min. Στη συνέχεια γίνεται διαχωρισμός και απορρίπτονται τα ερυθρά και τα λευκά αιμοσφαίρια. Το πλάσμα το οποίο μένει είναι πλούσιο σε αιμοπετάλια, τα οποία ενεργοποιούνται κατάλληλα ώστε να απελευθερώσουν τους αυξητικούς παράγοντες (Growthfactors) που φυσιολογικά περιέχουν και βοηθούν στην επούλωση των σκληρών και μαλακών ιστών.
