Menu
Στις περιπτώσεις που το οστικό έλλειμα είναι σχετικά μικρό συνήθως εφαρμόζουμε την τεχνική της Κατευθυνόμενης Οστικής Αναγέννησης (Guided Bone Regeneration, GBR). Με την τεχνική αυτή η βλάβη που θέλουμε να αποκατασταθεί γεμίζεται με ειδικό βιοϋλικό, συγκεκριμμένα οστικό μόσχευμα.
Το οστικό μόσχευμα μπορεί να είναι είτε ξενομόσχευμα, από τράπεζα μοσχευμάτων, είτε αυτογενές σε μορφή τριμμάτων, που λαμβάνουμε από τον ίδιο τον ασθενή, από την περιοχή γύρω από τη θέση που θα κάνουμε την ανάπλαση.
Τα ξενομοσχεύματα που χρησιμοποιούμε, είτε είναι ανθρώπινης είτε ζωικής προέλευσης έχουν υποστεί κατάλληλη επεξεργασία ώστε να είναι απόλυτα ασφαλή.
Κατόπιν το βιοϋλικό και η περιοχή σκεπάζονται με ειδική μεμβράνη, που προστατεύουν την περιοχή από τα ούλα, ώστε προοδευτικά το μόσχευμα να γίνει όπως το υγιές κόκκαλο της γύρω περιοχής. Συνήθως ο χρόνος που απαιτείται για να ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία κυμαίνεται από 3 – 6 μήνες.
Αν το εμφύτευμα μπορεί να τοποθετηθεί ταυτόχρονα με τα υλικά αυτά, έχουμε πιο σύντομη ολοκλήρωση της αποκατάστασης. Σε περιπτώσεις μεγαλύτερων βλαβών όμως, θα πρέπει πρώτα να γίνει η ανάπλαση του οστού και μετά να τοποθετηθεί το εμφύτευμα σε δεύτερο χρόνο.
Σε περιπτώσεις που το οστικό έλλειμμα είναι πιο εκτεταμένο, τοποθετούμε στην περιοχή ένα μικρό κομμάτι οστού, το οποίο λαμβάνουμε από τον ίδιο τον ασθενή και το στερεώνουμε στη θέση που θέλουμε με ειδικές μικρές βίδες τιτανίου.
Η περιοχή που παίρνουμε το κομμάτι αυτό είναι συνήθως η οπίσθια και έξω περιοχή της κάτω γνάθου και πιο σπάνιο η περιοχή του γένειου (πηγούνι).
Μετά την πάροδο συνήθως 4 μηνών, οι βίδες αφαιρούνται και μπορεί πλέον να τοποθετηθεί το εμφύτευμα.
Η ανύψωση του εδάφους του ιγμορείου είναι τεχνική ανάπλασης που εφαρμόζεται στην οπίσθια περιοχή της άνω γνάθου(περιοχή προγομφίων και γομφίων). Τα ιγμόρεια είναι δύο αεροφόρες κοιλότητες μέσα στην άνω γνάθο, που υπάρχουν σε όλους μας.
Εσωτερικά επενδύονται με μία μεμβράνη(βλεννογόνο), φυσιολογικά ελαστική. Όταν χαθούν τα δόντια της περιοχής, τα ιγμόρεια συνήθως πνευματικοποιούνται, μεγαλώνουν πολύ σε μέγεθος σε βάρος του οστού της περιοχής. Το αποτέλεσμα είναι να μην υπάρχει αρκετό κόκκαλο για την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων.
Στην τεχνική της ανοικτής ανύψωσης του εδάφους του ιγμορείου, μέσα από το στόμα προσεγγίζουμε τη μεμβράνη που επενδύει το εσωτερικό του ιγμορείου. Με προσεκτικούς χειρισμούς την αποκολλάμε και την ανασηκώνουμε, τόσο ώστε να γεμίσουμε το κενό με κατάλληλο οστικό μόσχευμα.
Μετά από ένα διάστημα αναμονής 4-6 μηνών, στην περιοχή έχει δημιουργηθεί οστούν το οποίο μπορεί να υποστηρίξει τα εμφυτεύματα που χρειαζόμαστε. Σε πολλές περιπτώσεις εξάλλου η τοποθέτηση των εμφυτευμάτων γίνεται ταυτόχρονα με τη διαδικασία της ανύψωσης.
Παρά του ότι η τεχνική μπορεί να φαίνεται περίπλοκη, είναι εξαιρετικά καλά μελετημένη, δοκιμασμένη περίπου 25 χρόνια τώρα και κυρίως δίνει πολύ καλά και προβλέψιμα αποτελέσματα συγκριτικά με άλλες τεχνικές που στην περιγραφή τους μορεί να φαίνονται απλούστερες.
